ONMK 2019 LB Amersfoort, 2-5 mei 2019 [13/05/2019]

Het blijft toch altijd bijzonder dat 1 jurylid, 9 dames en 11 mannen de moed hebben om tijdens de mei vakantie deel te nemen aan de Open Nederlandse Masterkampioenschappen lange baan in Amersfoort. Dit zegt natuurlijk ook iets over ruimte die deze deelnemers krijgen van hun partner en gezin. De 20 Masters van WS Twente deden 101 starts, waarvan 9 estafettes. Van de overgebleven 93 individuele starts waren er 35 voor de dames en 58 voor de mannelijke deelnemers. In totaal deden er 161 (inter)nationale verenigingen mee met in totaal 861 zwemmers, waarvan 453 vrouw en 408 man. In totaal 3524 starts in een ONMK-weekend! Hiervan waren 356 starts voor de estafettes, 1671 individuele dames-starts en 1497 heren-starts. Kan een ieder een kleine voorstelling maken hoe onmisbaar Erna Binnendijk en haar collegae zijn als juryleden tijdens zo’n ONMK.

Sinds dit jaar heeft Nederland de medaille uitreiking overgenomen zoals deze ook in diverse buitenlanden wordt gehanteerd. Namelijk een koppeling tussen ONMK (ranking inclusief buitenlandse deelnemers) en NK (ranking NL-deelnemers). Onderstaand een overzicht ONMK/NK welke medailles de masterzwemmers van WS Twente mee naar huis mochten nemen.

Echter zo’n weekend is heel wat meer dan zwemmen. Het is eigenlijk een soort vervlogen jeugd zwemweekend, met een poging om serieuze sportvoorbereiding te koppelen aan “jeugdige” lol. Het nadeel van zwemmen in de mei vakantie is wel dat het verkrijgen van een goede slaapplaats vanaf woensdag en/of donderdag voor 21 mensen schier onmogelijk is. Dus kregen wij pas vanaf vrijdag 17:00 onze sleutels voor drie huisjes op ’t Eekhoornhorst te Soest.

Probleem 1 ontstond dus al op de donderdag met de 1.500 meter op het programma. Onze zwemmers moesten na de 1.500 meter kiezen of naar huis gaan of een nacht in een plaatselijke hotel. Ieder maakt hierin natuurlijk zijn eigen keuzes. Natuurlijk hebben wij binnen de vereniging zwemmers met eigen kijk op het probleem. Paulien Schokker heeft naar haar 1500 meter (4e plaats) een uurtje gewacht om daarna naar huis te fietsen?! Paulien deed dit in 4 uur (Amersfoort-Hengelo) inclusief een burger-stop. Tja een mooie manier om sport-respect te krijgen. Voor de goed orde, er waren geen andere deelnemers die dachten, dit doe ik ook.

Probleem 2 ontstond op de vrijdag. Het programma begint om 8:00 en eindigt circa om 18:00. Dus geen eten klaar in het huisje voor menig verwende Master zwemmer. En als je moe bent wil je natuurlijk ook direct naar jouw slaapplaats, maar de verdeling wie met wie, waar en waarom was nog niet gedaan. Nu zijn Masters zeer ervaren toernooi zwemmers en grijpen terug op beproefde concepten. Onder de noemer van ouder worden kent ook zijn ervaringen. Dus dames bij dames in één huisje. Eén huisje voor heren met een wat serieuzere inborst en één huisje voor heren met een wat relaxter voorbereiding op de volgende dag. Het klaar maken van het eten werd militaristisch verdeeld (door de vrouwen) om een Indische rijsttafel vegetarisch en niet vegetarisch te maken. Het ene heren huisje is verantwoordelijk voor het rijst (lees: een hele boel rijst!). In het ander heren huisje werden de groenten gesneden. Nu weet ik niet precies hoe ca 8 mannen gelijktijdig groenten te lijf gaan, maar uiteindelijk werd alles in kleine mootjes gehakt. Nu was alleen niet bekend bij Wessel en Hans dat hun rijst-huisje ook de verzamel plek zou worden om te “mengen”. Wessel en Hans riepen menigmaal “help waar is de ware Chinees”. In het dames huisje werd het fijne keukenwerk gedaan met kruiden en bijzondere bijgerechten inclusief toetje. In goed overleg was besloten om het dames huisje te gebruiken als eethuisje. Menig heer werd hiermee al een stuk rustiger. Eten een goed verzorgt restauranthuisje is toch wat anders dan eten in een Mancave die een mogelijke keuringsinspectie niet zal doorstaan. De conclusie is dat samen koken heel gezellig is, maar een chinees waarschijnlijk sneller was en met minder afwas. Maar goed, gezelligheid kent geen tijd.

Tja, toen begon de zaterdag en dus ook probleem 3. Het viel ons op dat het ene been van Bart dikker was dan de ander. En ja niet een klein beetje, maar zoiets van herten beentje t.o.v. een olifanten been. PS: voor diegene die Bart van Calker niet kennen hierbij een klein schets. Omvang “1,5*Viking”, lengte “1,5*Viking”, bij een startduik is de jury daadwerkelijk nat en deze Viking piept niet, ook al ligt zijn been eraf. Uiteindelijk na zachte drang hebben wij onze Viking bij de fysiotherapeut gekregen. Ik kan u vertellen dat deze man keek alsof hij naar een oorlogsslachtoffer keek. Geen behandeling dus voor onze Viking. Nee direct door naar het ziekenhuis in Amersfoort! Om een lang verhaal wat in te korten. Onze Viking had o.a. “trombose” in het been. En als of het zo moest zijn, vlak voor de “lastpost” van 4 mei, mochten wij Bart weer ophalen. Weekend opnames zijn namelijk uit de tijd. Nu blijft Bart natuurlijk onze Viking en direct door reizen naar huis was er natuurlijk niet bij. Pas na einde wedstrijd op zondag ging Bart naar huis. Samen uit, is samen thuis. Samengevat Bart is dus nu onze “bikkel-Viking”. PS Netflix belt hem binnenkort voor een rol in de film “Vikings”.

Nu was de zondag hiermee vergeleken een rustige dag, geen echte problemen. Gewoon lekker samen zijn. Uiteindelijk is een belangrijk deel van een zwemwedstrijd “lummel-tijd”. Nu weten wij als WS Twente dat wij een gezellige vereniging zijn die openstaat voor anderen, zolang ons plekje maar niet wordt ingenomen. Nu werd dit op de zondag toch wat anders. Een Italiaans dames team (de Italiaanse heren vielen niet echt op) hadden geen plekje. Om ook hier het verslag wat kort te houden; op bepaalde momenten kijken “tukkers” echt niet “de kat uit de boom”, heel snel werden plekjes vrij gemaakt, met uiteindelijk de conclusie dat het Twents gewoon afstamt van het Italiaans. Dames heel blij, wij ook blij. Lang leve de (zwem)EU!

Namens WS Twente uw razende , waarheidsgetrouwe reporter Hans